Φόρουμ
Το όνειρο πολλών είναι κάποια στιγμή τα ρομπότ να γίνουν κομμάτι της ζωής μας, στο οποίο θα στηριζόμαστε καθημερινά. Τι συνέβη όμως στο προσωπικό μας ρομπότ – βοηθό; Στο υπερσύγχρονο ανθρωπόμορφο οικιακό βοηθό, ο οποίος δε θα αγανακτεί ποτέ και θα μας υπηρετεί με ευγένεια και προθυμία;
Μπορούμε να βουτήξουμε στα άδυτα της θάλασσας με υποβρύχια, να φτάσουμε τη σελήνη με πυραύλους, να κατασκευάσουμε πανίσχυρους υπερυπολογιστές και πολλά άλλα. Παρόλα αυτά έως σήμερα έχουμε αποτύχει στην πραγματοποίηση μιας πολλά υποσχόμενης προοπτικής της σύγχρονης εποχής. Η ιδέα των προσωπικών οικιακών ρομπότ παραμένει ένα προκλητικά άπιαστο όνειρο. Πολλοί είναι οι λόγοι για τους οποίους η δημιουργία ενός ανθρωποειδούς ρομπότ δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση όσο θέλουν να πιστεύουν μερικοί σεναριογράφοι, συγγραφείς και επιστήμονες. Μερικοί από τους κυριότερους λόγους είναι οι παρακάτω:
Περπάτημα
Το περπάτημα είναι κάτι που οι περισσότεροι από εμάς επιτυγχάνουμε σε ηλικία περίπου 12 μηνών. Παρόλα αυτά πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα μηχανικής και τα ρομπότ δεν είναι ικανά να το διδαχθούν. Μερικές φορές ίσως να δείχνουν ότι μπορούν αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουν αυτή την ικανότητα.
Πολλές είναι οι προσπάθειες για την ενίσχυση της ικανότητας βάδισης των ρομπότ, όπως το χαριτωμένο γιαπωνέζικο ανθρωποειδές HRP-3 και το δημοφιλές ρομπότ, του ιαπωνικού κολοσσού της αυτοκινητοβιομηχανίας Honda. Μολαταύτα και τα δυο ρομπότ είναι σχεδιασμένα να είναι σταθερά όταν περπατούν, κάτι που όλως παραδόξως τα καθιστά επικίνδυνα.
Τα πόδια φαίνεται να είναι μια θαυμάσια ιδέα αφού βοηθούν το ρομπότ στο ταξίδι του στον κόσμο μας, παρόλα αυτά έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα πολύπλοκα στον έλεγχο και τον χειρισμό. Δυστυχώς για τα ακόμα πιο προηγμένα ρομπότ, ο κόσμος έξω από την ασφάλεια του εργαστηρίου παραμένει «επικίνδυνη ζώνη».
Επιδεξιότητα και ευαισθησία
Τα ρομπότ δε μπορούν να κάνουν ταχυδακτυλουργικά ή ακόμα να εκτελέσουν απλές καθημερινές κινήσεις. Εάν κάποια μέρα οι μηχανικοί μας φίλοι αποκτήσουν κάποια χρησιμότητα θα πρέπει σίγουρα να μπορούν να χειριστούν πράγματα με προσοχή και επιδεξιότητα.
Η μηχανική και ο έλεγχος προβλημάτων της ανύψωσης αντικειμένων χωρίς κίνδυνο αποδεικνύονται ιδιαίτερα δύσκολα ζητήματα, περισσότερο απ’ όσο είχε φανταστεί ποτέ η επιστήμη.
Ωστόσο θα πρέπει να γνωρίζετε ότι αυτά τα πολύπλοκα ζητήματα ωχριούν μπροστά στα προβλήματα της αντίληψης και της νοημοσύνης.
Όραση
Μπορούμε να ενσωματώσουμε βίντεο σε ένα ρομπότ όμως δεν μπορούμε να το κάνουμε να δει, όχι πολύ καλά τουλάχιστον. Η «ρομποτική» όραση είναι περιορισμένη. Τα κομψά μοντέλα του MIT όπως το Domo μπορούν να ανταποκριθούν σε ορισμένα χρώματα ή σχήματα και να αντιδράσουν περιορισμένα.
Είναι μια αρχή, όμως δεν πρόκειται για το είδος της όρασης που θα βοηθούσε το Domo να κατανοήσει τον πραγματικό κόσμο. Ο Domo δε μπορεί να αντιδράσει σε μη – προγραμματισμένες καταστάσεις. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς βλέπει, μπορεί να δείχνει έξυπνο όμως δεν είναι…
Σκέψη
Εάν πιστεύατε ότι η κατασκευή ενός ρομπότ που θα βλέπει είναι δύσκολη υπόθεση, αναλογιστείτε όλα αυτά που χρειάζονται για να το κάνετε να σκεφτεί. Η ανθρώπινη όραση είναι πολύ στενά συνδεδεμένη με την πανίσχυρη γνωστική λειτουργία της μνήμης. Στην πραγματικότητα, ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι αυτός που κάνει όλη τη δουλειά για τα μάτια μας.
Η όραση σχετίζεται με την αντίληψη αλλά και την ικανότητα να δρούμε σε αυτό που βλέπουμε. Τα ρομπότ δε μπορούν να το κάνουν αυτό. Όλως παραδόξως όμως μπορούν να εντοπίζουν αντικείμενα ή να αντιδρούν σε ορισμένες λέξεις, απλά ακολουθώντας εντολές.
Η δημιουργία ενός ρομπότ που θα κατέχει αυτόνομη σκέψη σημαίνει ταυτόχρονα και υπερπήδηση όλων των προβλημάτων για την αντίληψη, συνδυάζοντας τις αισθήσεις του ατόμου για να δοθεί στο ρομπότ ένας τρόπος να αποκτήσει συναίσθηση του εαυτού του και στη συνέχεια να κατανοήσει το γεγονός της συνείδησης του.
Πολυεπεξεργασία
Δεν υπάρχει κάποιο ρομπότ το οποίο μπορεί να κάνει τα πάντα. Για την ακρίβεια υπάρχουν μερικά μηχανήματα τα οποία μπορούν να κάνουν περισσότερα από ένα πράγματα ταυτόχρονα αλλά με ένα ποσοστό απόκλισης.
Επίσης το ρομπότ το οποίο θα μπορεί να κάνει πολλά έξω από το ασφαλές περιβάλλον του εργαστηρίου είναι ένα πολύ σπάνιο φαινόμενο. Έως ότου συμπληρώσουμε όλο το πακέτο, η εκμετάλλευση της τεχνολογίας προς όφελος μας θα φτάνει έως ένα σημείο.
Ανθρωπομορφισμός
Ίσως να φταίει και το γεγονός ότι προσπαθούμε υπερβολικά να δημιουργήσουμε ένα ρομπότ που θα μιμείται ή θα αναπλάθει τις ικανότητες του ατόμου με ένα ανθρώπινο τρόπο. Ίσως να πρόκειται για μια ανώφελη προσπάθεια.
Χρειαστήκαμε εκατομμύρια χρόνια για να εξελιχθούμε και να φτάσουμε στην σημερινή κατάσταση, οπότε δεν είναι περίεργο που μέσα σε μερικές δεκαετίες δεν καταφέραμε ακόμα να δημιουργήσουμε ένα ρομπότ κατ’ εικόνα και ομοίωση μας.
Ίσως να μην είμαστε ικανοί για κάτι τέτοιο. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο μόνος τρόπος για την δημιουργία ενός ρομπότ όπως το θέλουμε είναι η εξέλιξη και η μάθηση.
Φιλοσοφία και συναίσθηση
Τα ρομπότ μοιάζουν πραγματικά με σκλάβους που δεν βασανίζονται από ζητήματα ηθικής. Το πρόβλημα είναι όμως πως οποιοδήποτε ρομπότ το οποίο είναι ικανό να περπατάει, να βλέπει, να εκτελεί λειτουργίες και να εμφανίζει επιδεξιότητα, κάποια στιγμή θα φτάσει σε ένα επίπεδο ώστε να μην διαχωρίζεται από τον άνθρωπο και ως συνέπεια θα κάνουν την εμφάνιση τους τα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Εν ολίγοις ένα πραγματικά χρήσιμο ρομπότ θα πρέπει να μπορεί να εκφράζει συναισθήματα, να μιλάει, να κοιμάται, να περπατάει και να σκέφτεται σαν μια ζωντανή κούκλα…
Συμπεράσματα
Λόγω των πρακτικών και ηθικών ζητημάτων που ανακύπτουν από την κατασκευή ενός ανθρωποειδούς ρομπότ, το φλύαρο ρομπότ C3PO του «Πολέμου των άστρων» μάλλον δεν θα είναι ανάμεσα στα must δώρα των επόμενων Χριστουγέννων…
Παρόλα αυτά υπάρχει ακόμα ελπίδα. Αν και το χρυσό ρομπότ παραμένει προς το παρόν στοιχείο επιστημονικής φαντασίας, γίνονται φιλότιμες προσπάθειες ο αχώριστος φίλος του R2D2 να μπει στο σπίτι μας.
Στο πανεπιστήμιο του Stanford πριν λίγο καιρό ξεκίνησε ένα project με το όνομα Stanford Artificial Intelligence Robot (STAIR). Αυτό στοχεύει στην κατασκευή ενός ρομπότ το οποίο θα καταφέρνει να επιτελεί διάφορες καθημερινές εργασίες.
Για παράδειγμα να αδειάσει ένα πλυντήριο πιάτων ή να φέρει ένα αντικείμενο που θα του ζητηθεί, όπου και αν είναι αυτό τοποθετημένο, ακόμα και άλλο δωμάτιο.
Αυτό το επετεύχθη τροφοδοτώντας το ρομπότ με φωτογραφίες αντικειμένων τα οποία ήταν φωτογραφημένα από διαφορετικές γωνίες ώστε να μπορεί να τα αναγνωρίζει.
Το αποτέλεσμα είναι ένα ρομπότ το οποίο είναι σε καλό δρόμο για να θεωρηθεί ένας από τους προγόνους των ρομπότ βοηθών που όλοι φαντάζονται κάποια στιγμή μέσα στα σπίτια τους.
Αν και κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να εντυπωσιάσει τους δημιουργούς του I Robot, αποτελεί το πρώτο βήμα για τη δημιουργία των ρομπότ που ονειρευόμαστε. Το ρομπότ Stair δε μπορεί να σκεφτεί, να περπατήσει ή ακόμα και να δει όμως χάρη στην τεχνολογία των ραντάρ και τους υπερηχητικούς αισθητήρες μπορεί να μαζεύει αντικείμενα, να ανοίγει πόρτες και να ανταποκρίνεται σε απλές φωνητικές εντολές.
ΠΗΓΗ: www.otherside.gr
Μπορούμε να βουτήξουμε στα άδυτα της θάλασσας με υποβρύχια, να φτάσουμε τη σελήνη με πυραύλους, να κατασκευάσουμε πανίσχυρους υπερυπολογιστές και πολλά άλλα. Παρόλα αυτά έως σήμερα έχουμε αποτύχει στην πραγματοποίηση μιας πολλά υποσχόμενης προοπτικής της σύγχρονης εποχής. Η ιδέα των προσωπικών οικιακών ρομπότ παραμένει ένα προκλητικά άπιαστο όνειρο. Πολλοί είναι οι λόγοι για τους οποίους η δημιουργία ενός ανθρωποειδούς ρομπότ δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση όσο θέλουν να πιστεύουν μερικοί σεναριογράφοι, συγγραφείς και επιστήμονες. Μερικοί από τους κυριότερους λόγους είναι οι παρακάτω:
Περπάτημα
Το περπάτημα είναι κάτι που οι περισσότεροι από εμάς επιτυγχάνουμε σε ηλικία περίπου 12 μηνών. Παρόλα αυτά πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα μηχανικής και τα ρομπότ δεν είναι ικανά να το διδαχθούν. Μερικές φορές ίσως να δείχνουν ότι μπορούν αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουν αυτή την ικανότητα.
Πολλές είναι οι προσπάθειες για την ενίσχυση της ικανότητας βάδισης των ρομπότ, όπως το χαριτωμένο γιαπωνέζικο ανθρωποειδές HRP-3 και το δημοφιλές ρομπότ, του ιαπωνικού κολοσσού της αυτοκινητοβιομηχανίας Honda. Μολαταύτα και τα δυο ρομπότ είναι σχεδιασμένα να είναι σταθερά όταν περπατούν, κάτι που όλως παραδόξως τα καθιστά επικίνδυνα.
Τα πόδια φαίνεται να είναι μια θαυμάσια ιδέα αφού βοηθούν το ρομπότ στο ταξίδι του στον κόσμο μας, παρόλα αυτά έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα πολύπλοκα στον έλεγχο και τον χειρισμό. Δυστυχώς για τα ακόμα πιο προηγμένα ρομπότ, ο κόσμος έξω από την ασφάλεια του εργαστηρίου παραμένει «επικίνδυνη ζώνη».
Επιδεξιότητα και ευαισθησία
Τα ρομπότ δε μπορούν να κάνουν ταχυδακτυλουργικά ή ακόμα να εκτελέσουν απλές καθημερινές κινήσεις. Εάν κάποια μέρα οι μηχανικοί μας φίλοι αποκτήσουν κάποια χρησιμότητα θα πρέπει σίγουρα να μπορούν να χειριστούν πράγματα με προσοχή και επιδεξιότητα.
Η μηχανική και ο έλεγχος προβλημάτων της ανύψωσης αντικειμένων χωρίς κίνδυνο αποδεικνύονται ιδιαίτερα δύσκολα ζητήματα, περισσότερο απ’ όσο είχε φανταστεί ποτέ η επιστήμη.
Ωστόσο θα πρέπει να γνωρίζετε ότι αυτά τα πολύπλοκα ζητήματα ωχριούν μπροστά στα προβλήματα της αντίληψης και της νοημοσύνης.
Όραση
Μπορούμε να ενσωματώσουμε βίντεο σε ένα ρομπότ όμως δεν μπορούμε να το κάνουμε να δει, όχι πολύ καλά τουλάχιστον. Η «ρομποτική» όραση είναι περιορισμένη. Τα κομψά μοντέλα του MIT όπως το Domo μπορούν να ανταποκριθούν σε ορισμένα χρώματα ή σχήματα και να αντιδράσουν περιορισμένα.
Είναι μια αρχή, όμως δεν πρόκειται για το είδος της όρασης που θα βοηθούσε το Domo να κατανοήσει τον πραγματικό κόσμο. Ο Domo δε μπορεί να αντιδράσει σε μη – προγραμματισμένες καταστάσεις. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς βλέπει, μπορεί να δείχνει έξυπνο όμως δεν είναι…
Σκέψη
Εάν πιστεύατε ότι η κατασκευή ενός ρομπότ που θα βλέπει είναι δύσκολη υπόθεση, αναλογιστείτε όλα αυτά που χρειάζονται για να το κάνετε να σκεφτεί. Η ανθρώπινη όραση είναι πολύ στενά συνδεδεμένη με την πανίσχυρη γνωστική λειτουργία της μνήμης. Στην πραγματικότητα, ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι αυτός που κάνει όλη τη δουλειά για τα μάτια μας.
Η όραση σχετίζεται με την αντίληψη αλλά και την ικανότητα να δρούμε σε αυτό που βλέπουμε. Τα ρομπότ δε μπορούν να το κάνουν αυτό. Όλως παραδόξως όμως μπορούν να εντοπίζουν αντικείμενα ή να αντιδρούν σε ορισμένες λέξεις, απλά ακολουθώντας εντολές.
Η δημιουργία ενός ρομπότ που θα κατέχει αυτόνομη σκέψη σημαίνει ταυτόχρονα και υπερπήδηση όλων των προβλημάτων για την αντίληψη, συνδυάζοντας τις αισθήσεις του ατόμου για να δοθεί στο ρομπότ ένας τρόπος να αποκτήσει συναίσθηση του εαυτού του και στη συνέχεια να κατανοήσει το γεγονός της συνείδησης του.
Πολυεπεξεργασία
Δεν υπάρχει κάποιο ρομπότ το οποίο μπορεί να κάνει τα πάντα. Για την ακρίβεια υπάρχουν μερικά μηχανήματα τα οποία μπορούν να κάνουν περισσότερα από ένα πράγματα ταυτόχρονα αλλά με ένα ποσοστό απόκλισης.
Επίσης το ρομπότ το οποίο θα μπορεί να κάνει πολλά έξω από το ασφαλές περιβάλλον του εργαστηρίου είναι ένα πολύ σπάνιο φαινόμενο. Έως ότου συμπληρώσουμε όλο το πακέτο, η εκμετάλλευση της τεχνολογίας προς όφελος μας θα φτάνει έως ένα σημείο.
Ανθρωπομορφισμός
Ίσως να φταίει και το γεγονός ότι προσπαθούμε υπερβολικά να δημιουργήσουμε ένα ρομπότ που θα μιμείται ή θα αναπλάθει τις ικανότητες του ατόμου με ένα ανθρώπινο τρόπο. Ίσως να πρόκειται για μια ανώφελη προσπάθεια.
Χρειαστήκαμε εκατομμύρια χρόνια για να εξελιχθούμε και να φτάσουμε στην σημερινή κατάσταση, οπότε δεν είναι περίεργο που μέσα σε μερικές δεκαετίες δεν καταφέραμε ακόμα να δημιουργήσουμε ένα ρομπότ κατ’ εικόνα και ομοίωση μας.
Ίσως να μην είμαστε ικανοί για κάτι τέτοιο. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο μόνος τρόπος για την δημιουργία ενός ρομπότ όπως το θέλουμε είναι η εξέλιξη και η μάθηση.
Φιλοσοφία και συναίσθηση
Τα ρομπότ μοιάζουν πραγματικά με σκλάβους που δεν βασανίζονται από ζητήματα ηθικής. Το πρόβλημα είναι όμως πως οποιοδήποτε ρομπότ το οποίο είναι ικανό να περπατάει, να βλέπει, να εκτελεί λειτουργίες και να εμφανίζει επιδεξιότητα, κάποια στιγμή θα φτάσει σε ένα επίπεδο ώστε να μην διαχωρίζεται από τον άνθρωπο και ως συνέπεια θα κάνουν την εμφάνιση τους τα ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Εν ολίγοις ένα πραγματικά χρήσιμο ρομπότ θα πρέπει να μπορεί να εκφράζει συναισθήματα, να μιλάει, να κοιμάται, να περπατάει και να σκέφτεται σαν μια ζωντανή κούκλα…
Συμπεράσματα
Λόγω των πρακτικών και ηθικών ζητημάτων που ανακύπτουν από την κατασκευή ενός ανθρωποειδούς ρομπότ, το φλύαρο ρομπότ C3PO του «Πολέμου των άστρων» μάλλον δεν θα είναι ανάμεσα στα must δώρα των επόμενων Χριστουγέννων…
Παρόλα αυτά υπάρχει ακόμα ελπίδα. Αν και το χρυσό ρομπότ παραμένει προς το παρόν στοιχείο επιστημονικής φαντασίας, γίνονται φιλότιμες προσπάθειες ο αχώριστος φίλος του R2D2 να μπει στο σπίτι μας.
Στο πανεπιστήμιο του Stanford πριν λίγο καιρό ξεκίνησε ένα project με το όνομα Stanford Artificial Intelligence Robot (STAIR). Αυτό στοχεύει στην κατασκευή ενός ρομπότ το οποίο θα καταφέρνει να επιτελεί διάφορες καθημερινές εργασίες.
Για παράδειγμα να αδειάσει ένα πλυντήριο πιάτων ή να φέρει ένα αντικείμενο που θα του ζητηθεί, όπου και αν είναι αυτό τοποθετημένο, ακόμα και άλλο δωμάτιο.
Αυτό το επετεύχθη τροφοδοτώντας το ρομπότ με φωτογραφίες αντικειμένων τα οποία ήταν φωτογραφημένα από διαφορετικές γωνίες ώστε να μπορεί να τα αναγνωρίζει.
Το αποτέλεσμα είναι ένα ρομπότ το οποίο είναι σε καλό δρόμο για να θεωρηθεί ένας από τους προγόνους των ρομπότ βοηθών που όλοι φαντάζονται κάποια στιγμή μέσα στα σπίτια τους.
Αν και κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να εντυπωσιάσει τους δημιουργούς του I Robot, αποτελεί το πρώτο βήμα για τη δημιουργία των ρομπότ που ονειρευόμαστε. Το ρομπότ Stair δε μπορεί να σκεφτεί, να περπατήσει ή ακόμα και να δει όμως χάρη στην τεχνολογία των ραντάρ και τους υπερηχητικούς αισθητήρες μπορεί να μαζεύει αντικείμενα, να ανοίγει πόρτες και να ανταποκρίνεται σε απλές φωνητικές εντολές.
ΠΗΓΗ: www.otherside.gr
